El Torro
Door: OJ
07 Maart 2017 | Chili, Pucón
Dinsdag morgen 0900 uur. We liggen nog in ons mandje en alles doet pijn. Ik wist niet meer dat ik nog zoveel verborgen spiertjes heb. Nu wel weer, want ik voel ze, heeel goed zelfs.... die ellende komt van jeugdige enthousiasme in combinatie met een groot ego. Nou weten de lezers wel van het bestaan van het tweede maar echt, ook de jeugdigheid zar er nog in. Ja, zat, want die is nu geheel verdwenen. Ik ben nog nooit zo geconfronteerd geweest met het fenomeen ouder worden.... De kids roepen al dagen dat ze het al wisten, maar dat een dagtochtje 'een werkende vulkaan van bovenaf in haar ziel kijken' tot zo'n confrontatie zou leiden, nou nee.
Ik heb de volkaan maar 'El Torro' genoemd. Dit komt zo omdat we eenmaal op de terugweg waren na de verschrikkelijke ontberingen, in de auto een Friesche Stier dolgedraaid op ons pad tegen kwamen. Het was er maar 1 maar wel achtervolgd door 2 knappe Groninger roodbontjes, dus ik snapte het niet. Het plaatje zou toch in mijn beleving andersom moeten zijn, de stier achtervolgd de Groningse schoonheden. Daar het bleek dat deze stier ook getemd moest worden net als de vulkaan, lijkt het mij wel een passende titel. Maar goed, het is hier wel vaker niet zoals het er uit ziet. Terug naar het ' just another walk in the park' verhaal. Dat is er nl ook zo een....
In alle vroegte gistermorgen, 0530 lokale tijd, uit de veren om ons voor te bereiden om het wandeltochtje. Goed gemutst ontbeten om daarna opgepikt te worden door de organisator van dit geheel. Met zijn allen de jeep in om naar een soort padvindershutje te gaan alwaar onze uitrusting al klaar stond. Nadat we onze vakantiesslippertjes verruild hadden voor heuze bergschoenen ( ook toen begon er nog geen belletje te rinkelen....) terug in de jeep en reden we richting vulkaan. Daar aangekomen moest het helmpje op. In de veronderstelling dat dit moest omdat we gebruik gingen maken van een skilift, werden we keirig naar boven getrokken. Ik zat samen met Stijn die me steeds krampachtiger ging vastpkaaen, hoe hoger we kwamen hoe bleker hij werd, en wat nog meer bijzonder was, hij werd stiller, ha ha. Eenmaal boven aangekomen werden de rugzakken omgedaan en begon de voettocht naar boven. En dat was me er een, deze dag werden er heel wat persoonlijke grenzen verlegd.
Van hoogtevrees dingetjes tot ego's die een knauw kregen. Een maal terug in het dorp, zittend achter zo'n heerlijk smakend gele jongen, kwamen de verhalen op gang. Maar de meeste respect gaat naar Helene. Zeker dat ik toch nog redelijk getreind ben, heeft zij de meer dan 6 uur(!) klimmen en dalen als een klipgeit, met verve doorstaan, hulde! Om maarvniet nog meer ego's zowel positief of negatief te beinvloeden hou ik het er hier maar bij met als laatste dat het uitzicht veel goed maakte. De foto's spreken voor zich.....
De slimme lezer vraagt zich vast af wat er in de dagen tussen de wandeltocht en het laatste verslag gebeurt is. Nou, om eerlijk te zijn wil ik het daar niet meer over hebben. Niet omdat er niets te melden valt maar gewoon omdat het schrijven me zwaar valt door de spierpijn...... gelukkig vertellen plaatjes meer dan....... we hebben ons in ieder geval goed vermaakt en straks gaan we genieten van een tochtje thermaal baden bezoeken waarbij er ook gemasseerd wordt. En nu maar hopen dat dit keer de 'happy ending' wordt dat de spierpijn verdwenen is....
Wat een aantal lezers wel nog zal aanspreken is dat we weer een geweldig Chileens feestje hebben gehad. De avond voor de wandeling waren we uitgenodigd bij kennissen van Cotty en Benito. Er werd volop gedanst, wijn gedronken en natuurlijk ontbrak de familie pan met paella niet. In dit geval zonder rijst maar het smaakte er niet minder om. Tot in de ochtend hebben we gefeest. Of zou dit de reden zijn geweest dat ik eeehhhh, nee, echt niet, dat kan toch niet of?
Salut een ieder, tijd voor ontbijt en kijken wat deze dag ons gaat brengen.
Ik heb de volkaan maar 'El Torro' genoemd. Dit komt zo omdat we eenmaal op de terugweg waren na de verschrikkelijke ontberingen, in de auto een Friesche Stier dolgedraaid op ons pad tegen kwamen. Het was er maar 1 maar wel achtervolgd door 2 knappe Groninger roodbontjes, dus ik snapte het niet. Het plaatje zou toch in mijn beleving andersom moeten zijn, de stier achtervolgd de Groningse schoonheden. Daar het bleek dat deze stier ook getemd moest worden net als de vulkaan, lijkt het mij wel een passende titel. Maar goed, het is hier wel vaker niet zoals het er uit ziet. Terug naar het ' just another walk in the park' verhaal. Dat is er nl ook zo een....
In alle vroegte gistermorgen, 0530 lokale tijd, uit de veren om ons voor te bereiden om het wandeltochtje. Goed gemutst ontbeten om daarna opgepikt te worden door de organisator van dit geheel. Met zijn allen de jeep in om naar een soort padvindershutje te gaan alwaar onze uitrusting al klaar stond. Nadat we onze vakantiesslippertjes verruild hadden voor heuze bergschoenen ( ook toen begon er nog geen belletje te rinkelen....) terug in de jeep en reden we richting vulkaan. Daar aangekomen moest het helmpje op. In de veronderstelling dat dit moest omdat we gebruik gingen maken van een skilift, werden we keirig naar boven getrokken. Ik zat samen met Stijn die me steeds krampachtiger ging vastpkaaen, hoe hoger we kwamen hoe bleker hij werd, en wat nog meer bijzonder was, hij werd stiller, ha ha. Eenmaal boven aangekomen werden de rugzakken omgedaan en begon de voettocht naar boven. En dat was me er een, deze dag werden er heel wat persoonlijke grenzen verlegd.
Van hoogtevrees dingetjes tot ego's die een knauw kregen. Een maal terug in het dorp, zittend achter zo'n heerlijk smakend gele jongen, kwamen de verhalen op gang. Maar de meeste respect gaat naar Helene. Zeker dat ik toch nog redelijk getreind ben, heeft zij de meer dan 6 uur(!) klimmen en dalen als een klipgeit, met verve doorstaan, hulde! Om maarvniet nog meer ego's zowel positief of negatief te beinvloeden hou ik het er hier maar bij met als laatste dat het uitzicht veel goed maakte. De foto's spreken voor zich.....
De slimme lezer vraagt zich vast af wat er in de dagen tussen de wandeltocht en het laatste verslag gebeurt is. Nou, om eerlijk te zijn wil ik het daar niet meer over hebben. Niet omdat er niets te melden valt maar gewoon omdat het schrijven me zwaar valt door de spierpijn...... gelukkig vertellen plaatjes meer dan....... we hebben ons in ieder geval goed vermaakt en straks gaan we genieten van een tochtje thermaal baden bezoeken waarbij er ook gemasseerd wordt. En nu maar hopen dat dit keer de 'happy ending' wordt dat de spierpijn verdwenen is....
Wat een aantal lezers wel nog zal aanspreken is dat we weer een geweldig Chileens feestje hebben gehad. De avond voor de wandeling waren we uitgenodigd bij kennissen van Cotty en Benito. Er werd volop gedanst, wijn gedronken en natuurlijk ontbrak de familie pan met paella niet. In dit geval zonder rijst maar het smaakte er niet minder om. Tot in de ochtend hebben we gefeest. Of zou dit de reden zijn geweest dat ik eeehhhh, nee, echt niet, dat kan toch niet of?
Salut een ieder, tijd voor ontbijt en kijken wat deze dag ons gaat brengen.
-
07 Maart 2017 - 14:47
Gertien:
Nou zeg! Wat een verhaal en wat een belevenis in die hoogte! Daarom ook maar zo weinig foto's? Jammer, hoor, want we kijken graag met jullie mee. Die tussenliggende dagen zijn door de boys gelukkig ook goed gedocumenteerd op ons geliefde FB. Luieren dus en bijkomen in de hitte. Maarrrr waarom nou zoveel spierpijn? Veel plezier in de thermaal baden. Wij houden het maar op Bad Nieuweschans. Ook heerlijk.
Liefs van een meelezer -
07 Maart 2017 - 15:20
Hypolitus:
Zoals gewoonlijk weer erg veel dank voor het delen van de laatste belevenissen. Fijn dat er eventjes radiostilte was, dat doet een mens - of in dit geval mensen - ook wel goed.
Ik ga ervan uit dat jullie nog steeds genieten van deze bijzondere ervaring. Leuk om te lezen en oh ja, het laatste wat het niet moet doen na zo´n verschrikking, zijn je vingers, dit om te kunnen typen.
Bedankt en veel plezier nog.
NB: tussenstand wedstrijd in Chili Sieljes - Oosterhoff 4-0
-
07 Maart 2017 - 15:25
OJ Oosterhoff:
En dat doen we. Over de foto's, ik kan pas foto's plaatsen als het verslag al online staat. Deze komen dus later....
En Claes 4-0? Gaan we niet meer winnen... -
07 Maart 2017 - 17:19
AnneMinke:
iedere keer denk ik '''waar kan ie het nu nog over hebben" maar dan wordt er al weer prachtig verslag gedaan van een nieuw avontuur. Grote bewondering voor wat jullie daar aangaan, door dik en dun, zo met zijn allen. Respect! -
07 Maart 2017 - 22:50
Ankie:
Wat leuk om te lezen weer, Okke! Ik merk dat ik begin me te verheugen op het vervolgverhaal steeds. Ik zou denken dat de spiertjes juist wat losser zouden zijn na het feestje, maar dat bleek dus niet het geval. Helaas, maar het gaat vast weer over! Volgens mij hebben jullie een prachtige reis zo, met veel bijzondere ervaringen en letterlijk ook echt van alles wat. Geniet er nog van! Liefs en groetjes van deze kant van de aardbol. -
08 Maart 2017 - 19:20
Esther:
Mooi verhaal weer, ik had er wel bij willen zijn, bij zo'n mooie toch naar de vulkaan......maar ik was wel wat vroeger mijn bedje ingegaan en het feestje achteraf gevierd, hi, hi!!
Veel plezier nog de laatste dagen, geniet ervan! -
08 Maart 2017 - 23:58
Anton Kiefte:
Hoi allemaal,
Wat moet dit een speciale ervaring voor jullie zijn, zo samen, fantastisch.
In zo'n hecht team als jullie samen zijn kan deze ervaring uiteindelijk alleen maar tot euforie
leiden, daar ben ik van overtuigd !!
Als ik een petje ophad zou ik hem voor jullie afzetten.
Een fijne voortzetting van jullie reis toegewenst !!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
