The Nightshift
Door: OJ
03 Maart 2017 | Chili, La Serena
La Serena en Valparaiso
Het is vrijdagavond Nederlandse tijd, als ik begin met dit stukje te schrijven. Hier is het 15.30 en we zijn net bijgekomen van onze nachtelijke reis. ‘Beetje laat’ hoor ik je denken en dat klopt. Maar niets is er zonder reden dus laat het mij uitleggen.
Nee, ik begin bij het einde van het vorige verhaal. Je zou de draad eens kunnen kwijtraken zeg, dat moeten we niet hebben. We waren bijna op de plaats van bestemming, la Sarena, de op Santiago na, grootste stad van Chili. Gelegen aan de kust (welke stad niet, in dit zo ontzettend lange land), met een mooie klimaat. Tijdens ons verblijf zo’n 23 graden.
Dit keer hadden we een hostel geboekt. Gezellig weer met zijn vijven op een kamer en midden in de stad. Hoewel we natuurlijk veel te vroeg waren om in te checken, mochten we de bagage droppen. Elke keer wel weer een heel gezeul met al die tassen. Dit keer had Sven een door ons zo genoemd, ‘Ubertje’ geregeld. Daar ging, net aan, alle bagage in en ook Stijn en Sven konden er nog net bijgeplakt worden. De rest nam de benenwagen.
Goed, temperatuur was okay en dus op weg naar het strand. Dat lag teleurstellend een eind weg. De reden hiervan is dat er in deze buurt regelmatig aardbevingen voordoen met kans op een Tsunami. Oplossing, het centrum zo’n 10 km uit de buurt van de zee bouwen.
Het werd dus een pittige wandeling maar een mooi tripje. Wat opvalt is dat al de plaatsen die we bezoeken eigen niet of weinig strand hebben. Na het bezoek een hapje wezen eten om daarna ons klaar te maken voor ons nachtelijk uitje, sterren kijken. La Serena staat daar bekend om. En het werd een mooi avondje. Na een uur heen gereden te hebben, kwamen we aan bij de sterrenwacht. Een Engels sprekende, gids heeft ons de geheimen van het heelal verteld en aangezien het een geheim is, houd ik mij wijselijk aan die geheimhouding…..
Indrukwekkend en inderdaad wat een fantastische view op ons zonnestelsel. Mmmm, sterrenwacht en zonnestelsel, niet te verwarrend hoop ik? Ook de Griekse oudheid kwam ruimschoots aan bod.
Om 01.30 lagen we in ons mandje en hebben heerlijk uitgeslapen. En daar zaten we dan, appelig elkaar aan te kijken. We waren nl te laat voor een dagtocht waar we onze zinnen hadden op gezet, het observeren van wild in de Pacific. Dus werd het eerst shoppen om daarna de bus te nemen naar een dorpje in de buurt waar ook boottochtjes georganiseerd werden. Zo gezegd, zo gedaan en ondanks de angst bij de mannen om zeeziek te worden, veel het leed mee. De foto’s spreken voor zich.aangezien we de nachtbus gereserveerd hadden om naar ons volgende stekje te gaan, moesten we nog wat uurtje doden, en je raadt het al, dat lukte wonderwel. Dat busreisje viel wat aan de korte uit. Dus om 0630 waren we al in Valparaiso, in het donker en stilte in de straten. Kort kunnen slapen en wat nu. Een Ubertje bracht uitkomst en wat een grappig stadje is dit. Gelegen tegen een berghelling, ja, ik heb’ pien in de poaten’ van al dat klimmen, geeft het prachtige uitzichten. Ook de stad is versierd met prachtige muurschilderingen om verpaupering tegen te gaan.
Gelukkig moest de eigenaar om 0730 zijn kinderen naar school brengen dus we werden opgemerkt….. de bagage werd gedropt en wij werden getuige van het tot leven komen van de stad. Maar wat waren we moe, en dat is nu precies waarom we, op vrijdagmiddag om 1600 uur, op bed liggen. Maarrr, ondertussen is iedereen weer fris en fruitig en de kids willen weer voer hebben dus, we gaan weer op pad. En nu maar hopen dat er weer een ‘Ubertje’ ter beschikking is…
Het is vrijdagavond Nederlandse tijd, als ik begin met dit stukje te schrijven. Hier is het 15.30 en we zijn net bijgekomen van onze nachtelijke reis. ‘Beetje laat’ hoor ik je denken en dat klopt. Maar niets is er zonder reden dus laat het mij uitleggen.
Nee, ik begin bij het einde van het vorige verhaal. Je zou de draad eens kunnen kwijtraken zeg, dat moeten we niet hebben. We waren bijna op de plaats van bestemming, la Sarena, de op Santiago na, grootste stad van Chili. Gelegen aan de kust (welke stad niet, in dit zo ontzettend lange land), met een mooie klimaat. Tijdens ons verblijf zo’n 23 graden.
Dit keer hadden we een hostel geboekt. Gezellig weer met zijn vijven op een kamer en midden in de stad. Hoewel we natuurlijk veel te vroeg waren om in te checken, mochten we de bagage droppen. Elke keer wel weer een heel gezeul met al die tassen. Dit keer had Sven een door ons zo genoemd, ‘Ubertje’ geregeld. Daar ging, net aan, alle bagage in en ook Stijn en Sven konden er nog net bijgeplakt worden. De rest nam de benenwagen.
Goed, temperatuur was okay en dus op weg naar het strand. Dat lag teleurstellend een eind weg. De reden hiervan is dat er in deze buurt regelmatig aardbevingen voordoen met kans op een Tsunami. Oplossing, het centrum zo’n 10 km uit de buurt van de zee bouwen.
Het werd dus een pittige wandeling maar een mooi tripje. Wat opvalt is dat al de plaatsen die we bezoeken eigen niet of weinig strand hebben. Na het bezoek een hapje wezen eten om daarna ons klaar te maken voor ons nachtelijk uitje, sterren kijken. La Serena staat daar bekend om. En het werd een mooi avondje. Na een uur heen gereden te hebben, kwamen we aan bij de sterrenwacht. Een Engels sprekende, gids heeft ons de geheimen van het heelal verteld en aangezien het een geheim is, houd ik mij wijselijk aan die geheimhouding…..
Indrukwekkend en inderdaad wat een fantastische view op ons zonnestelsel. Mmmm, sterrenwacht en zonnestelsel, niet te verwarrend hoop ik? Ook de Griekse oudheid kwam ruimschoots aan bod.
Om 01.30 lagen we in ons mandje en hebben heerlijk uitgeslapen. En daar zaten we dan, appelig elkaar aan te kijken. We waren nl te laat voor een dagtocht waar we onze zinnen hadden op gezet, het observeren van wild in de Pacific. Dus werd het eerst shoppen om daarna de bus te nemen naar een dorpje in de buurt waar ook boottochtjes georganiseerd werden. Zo gezegd, zo gedaan en ondanks de angst bij de mannen om zeeziek te worden, veel het leed mee. De foto’s spreken voor zich.aangezien we de nachtbus gereserveerd hadden om naar ons volgende stekje te gaan, moesten we nog wat uurtje doden, en je raadt het al, dat lukte wonderwel. Dat busreisje viel wat aan de korte uit. Dus om 0630 waren we al in Valparaiso, in het donker en stilte in de straten. Kort kunnen slapen en wat nu. Een Ubertje bracht uitkomst en wat een grappig stadje is dit. Gelegen tegen een berghelling, ja, ik heb’ pien in de poaten’ van al dat klimmen, geeft het prachtige uitzichten. Ook de stad is versierd met prachtige muurschilderingen om verpaupering tegen te gaan.
Gelukkig moest de eigenaar om 0730 zijn kinderen naar school brengen dus we werden opgemerkt….. de bagage werd gedropt en wij werden getuige van het tot leven komen van de stad. Maar wat waren we moe, en dat is nu precies waarom we, op vrijdagmiddag om 1600 uur, op bed liggen. Maarrr, ondertussen is iedereen weer fris en fruitig en de kids willen weer voer hebben dus, we gaan weer op pad. En nu maar hopen dat er weer een ‘Ubertje’ ter beschikking is…
-
03 Maart 2017 - 22:25
Esther:
Weer een mooi verslag met leuke foto's, zo kunnen we ons echt verplaatsen dat jullie aan het genieten zijn van het mooie land!
Kijk uit naar het volgende (verslag) avontuur. -
04 Maart 2017 - 12:00
Hypolitis:
Eigenlijk kun je die teksten wel achterwege laten. De foto´s geven een geweldige indruk van wat jullie allemaal meemaken. Het lijkt me bijna allemaal geweldig. Zodra er iets tegenzit, geniet je daarna van allerlei andere dingen juist extra.
Veel plezier nog en toch bedankt voor het uitgebreide verslag.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
