Dessert live.
26 Februari 2017 | Chili, San Pedro de Atacama
Calama,
Het is zondag. Tijd om te vertrekken uit Santiago. In de planning staat Calama by air om daarna door te rijden per bus naar San Pedro de Atacama. Een plaatsje zo’n 1200 km naar het Noorden, gelegen in de Atacama woestijn. Dat doen we per vliegtuig. Sterker nog, op dit moment van schrijven, zitten we hoog in de lucht met een fantastisch uitzicht op het Andesgebergte. Een vliegreisje van zo’n kleine 2 uur. En, we hebben geluk. Kijk maar eens naar de foto. Alle 4 op een rij met een beenruimte wat bijzonder comfortabel is.
Stijn baalt. Hij mist de wedstrijd Feijenoord-PSV. Op dit moment is de wedstrijd gespeeld en hij had het graag gezien. Gelukkig kan ik studio sport ontvangen en terugkijken dus wordt leuk, zeker met 2 Ajax supporters in de groep.
Na onze bergwandeling van gisteren waren we uitgeput. Daarnaast is het zeer bijzonder dat er in zo’n wereldstad, op zaterdag veel dicht is. Gelukkig wisten Sven en Stijn een supermarkt te vinden die nog open was, dus werden er snel boodschappen gehaald voor de salade. Raar hoor, dat de meeste eettentjes om 1600 uur dicht gaan. Het smaakte er niet minder om en de avond besloten we met een spelletje toepen, waarbij Stijn het niet kan laten om zijn superieur op alle manieren te laten merken. Je snapt het al, Pa chagrijnig en de mannen de grootste lol…. Helene was slimmer, die zag het lijk al drijven en hield er op tijd mee op.
Vanmorgen vroeg op. Sjoerd en ik nog even wezen hobbelen maar daarna snel inpakken en wegwezen. De taxi was op tijd en wij dus ook.
Mooi, zijn jullie weer op de hoogte…. Tot ziens maar weer.
Ehhh, toch maar niet tot morgen. Net aangekomen op onze bestemming. Het blijkt dat we in de middle of nowhere zitten. Flasback to Sudan! Leemen huisjes in een redelijk groene omgeving. Dat leek er niet op. We arriveerden in de dessert en na een uur rijden, reden we nog steeds in de dessert. Toch niet echt verkeerd…..
We werden ontvangen met een lekkere pisco. We hebben echt een familie kamer waar de boom door de badkamer groeit. Nu wachten op wat eten. Kids moeten nu eenmaal gevoerd worden!
Het moet hier zeer bijzonder zijn maar zonder vervoer en alleen maar zand in de omgeving, ik ben benieuwd. Ik denk dat de foto's wel een goede indruk geven.
Oant moarn!
Ps denk je aan de dessert, dan denk je aan zand en hoge temperaturen. Kan ook anders, hier is het fris en het giet met donder en bliksem.
Het is zondag. Tijd om te vertrekken uit Santiago. In de planning staat Calama by air om daarna door te rijden per bus naar San Pedro de Atacama. Een plaatsje zo’n 1200 km naar het Noorden, gelegen in de Atacama woestijn. Dat doen we per vliegtuig. Sterker nog, op dit moment van schrijven, zitten we hoog in de lucht met een fantastisch uitzicht op het Andesgebergte. Een vliegreisje van zo’n kleine 2 uur. En, we hebben geluk. Kijk maar eens naar de foto. Alle 4 op een rij met een beenruimte wat bijzonder comfortabel is.
Stijn baalt. Hij mist de wedstrijd Feijenoord-PSV. Op dit moment is de wedstrijd gespeeld en hij had het graag gezien. Gelukkig kan ik studio sport ontvangen en terugkijken dus wordt leuk, zeker met 2 Ajax supporters in de groep.
Na onze bergwandeling van gisteren waren we uitgeput. Daarnaast is het zeer bijzonder dat er in zo’n wereldstad, op zaterdag veel dicht is. Gelukkig wisten Sven en Stijn een supermarkt te vinden die nog open was, dus werden er snel boodschappen gehaald voor de salade. Raar hoor, dat de meeste eettentjes om 1600 uur dicht gaan. Het smaakte er niet minder om en de avond besloten we met een spelletje toepen, waarbij Stijn het niet kan laten om zijn superieur op alle manieren te laten merken. Je snapt het al, Pa chagrijnig en de mannen de grootste lol…. Helene was slimmer, die zag het lijk al drijven en hield er op tijd mee op.
Vanmorgen vroeg op. Sjoerd en ik nog even wezen hobbelen maar daarna snel inpakken en wegwezen. De taxi was op tijd en wij dus ook.
Mooi, zijn jullie weer op de hoogte…. Tot ziens maar weer.
Ehhh, toch maar niet tot morgen. Net aangekomen op onze bestemming. Het blijkt dat we in de middle of nowhere zitten. Flasback to Sudan! Leemen huisjes in een redelijk groene omgeving. Dat leek er niet op. We arriveerden in de dessert en na een uur rijden, reden we nog steeds in de dessert. Toch niet echt verkeerd…..
We werden ontvangen met een lekkere pisco. We hebben echt een familie kamer waar de boom door de badkamer groeit. Nu wachten op wat eten. Kids moeten nu eenmaal gevoerd worden!
Het moet hier zeer bijzonder zijn maar zonder vervoer en alleen maar zand in de omgeving, ik ben benieuwd. Ik denk dat de foto's wel een goede indruk geven.
Oant moarn!
Ps denk je aan de dessert, dan denk je aan zand en hoge temperaturen. Kan ook anders, hier is het fris en het giet met donder en bliksem.
-
27 Februari 2017 - 07:33
Esther:
Mooi beschreven weer, je kan je er goed in verplaatsen hoe goed en gezellig jullie het hebben in dit mooie land.
Hopelijk houd de regen snel op en maakt plaats voor de zon. -
27 Februari 2017 - 09:09
Hypolitus:
Beste familie,
Heel erg bedankt voor jullie bericht. Was even geschrokken over de eerste alinea omdat je spreekt over 4 op een rij. Er is toch niemand vroegtijdig uitgestapt? Of zag diegene al aankomen dat het kaarten toch niets zou worden?
Gelukkig bracht de foto mijn gedachten weer op orde. Daar staan 5 bekenden op.
Ben benieuwd hoe de dessert bevalt. In het algemeen heeft een dessert een groot voordeeltje en een beetje wind. Het zand komt overal tussen te zitten en een wasbeurt doet wonderen. Zeker op de plekken waar je anders niet zoveel komt.
Succes ermee zal ik maar zeggen.
Verder een fijn verblijf en geniet er van.
Goede groet,
-
27 Februari 2017 - 09:59
AnneMinke:
Claes is me voor gegaan, ik heb al mijn tekst weer weggehaald, dankzij de toegevoegde foto, pfffffff.
Gewoon doorgaan met genieten, dan weer zon, dan weer regen....het is net LEVEN
Liefs van mij en dank OJ voor het bijzonder mooie verslag wederom. -
27 Februari 2017 - 15:27
Gertien:
Keken wij gisteravond naar Floortje naar het einde van de wereld, kwam zij in Guinee in een oerwoud bij een opvangcentrum van chimpansees terecht. Geweldig idealistische bedoening! Waarom doet me dat zo aan jullie denken?
We horen graag hoe het verder gaat,
Dag dag -
27 Februari 2017 - 17:27
Leon:
Weer een mooi, tot de verbeelding sprekend verhaal. Je moet toch wat met die talenten gaan doen Okke. Misschien een optie voor een volgende carrière.
Geniet ervan allen en veel plezier.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
