Todo Cambia
Door: OJ
10 Maart 2017 | Chili, Pucón
Todo cambia
Mmm, toch apart, zo'n champagne ontbijt. Zit je om 10 uur in de morgen met een licht gevoel in je hoofd. Waar gaat dat toe leiden...... Ja, het mag want Sven is jarig. 30 jaar, jong- belegen noem ik doet. Hij vind het zelf. Niet zo leuk maar wij wel. Niet omdat hij al die leeftijd heeft, maar gewoon om het feestje, ha, ha! En dat feestje was gisteravond al begonnen. Eerlijk is eerlijk, een aantal hadden er niet veel zin aan. In de middag op kraamvisite geweest bij kennissen van Cotty en Benito ( zij verblijven daar ook), degene die ons ook van het vliegveld hebben gehaald. Degene die Facebook hebben zouden al gezien kunnen hebben wat dat voor effect heeft op de heren.
Nou is Sjoerd de enige die een heeeeeel klein beetje in de buurt komt, de anderen zijn nog, of alweer, solo. Niks voor niks een oproep gedaan op Facebook... Goed, ik had het kunnen weten, we namen afscheid of we werden natuurlijk, geheel conform de Chileense gastvrijheid, uitgenodigd om 's avonds met hen allen de eten. De spontane reactie van Helene deed bij ons de wenkbrauwen fronsen, want een aantal wilden proberen mij eindelijk eens af te troeven met kaarten. Een ouderwets avondje kaarten dus. Klaverjassen? Nee, toepen. Maar goed, wij erheen en het werd weer, als vanouds, een topavond. Self made pizza's (mmmm) en Pisco sour, begeleidt met diverse kleine hapjes. Onze gastheer had op You Tube een film gestreamed van Amsterdam dus dat gaf genoeg stof tot kleppen. Later op de avond kwam een nichtje van Cotty nog op bezoek en direct ging er een testosteron bom af bij Stijn. En, eerlijk gezegd, ook niet zo gek nadat hij 2 uur eerder al had laten gek maken met de nieuw geboren spruit. Ook hier spreken de foto's weer voor zich. Helaas was er geen ruimte om de voetjes van de vloer te krijgen want anders waren we weer los gegaan! Kortom, weer een topavond.
Waar was ik gebleven? In Pecon dus. Na de vulkaan te hebben overleefd, zijn we de volgende dag maar naar de Thermen gegaan. Onze lijven hadden behoefte aan rust want ieder had zo zijn eigen pijntjes te verwerken. Het werd toch nog wel even een ritje van een uur om ergens hoog in de bergen, de hete baden te kunnen betreden. Vanaf 24 graden tot bijna 50, afwisselend door een koude straal van een van de watervallen. Dan worden grote heren kleine heren en de kleine heren worden pinkeltjes.... Wel lachen, ik zal de video proberen in te voegen, dan kan je het zelf zien. Cotty en Benito (C&B) waren ook mee. Het warme water zorgde voor een heerlijke ontspanning en volgens C&B heeft het water een helende werking. Helaas, dat mochten we niet mee maken maken, na een paar uur waren de puisten van Sjoerd er nog steeds, had Helene evenveel spierpijn als tevoor en waren de blaren van Stijn aan het ontsteken. Ach, het is maar waar je in gelooft, nietwaar?
De volgende dag waren we uitgenodigd door Griezel. Door mijn gebrek aan een talenknobbel noemen we haar maar zo maar dan we haar echt tekort. In het echie heet ze Grisel. De vriendin van C&B welke ook het feestje van een aantal dagen geleden georganiseerd had. De dame in kwestie woont in Zwitserland en haar kenden we al van eerdere ontmoetingen in Nijmegen bij C&B. Het doel van de dag was om de omgeving te verkennen en dat in de richting van Argentina. Hoewel het erg hard regende wilden we ons dit niet ontzeggen. Het kwam met bakken uit de hemel maar toch gingen we op zoek naar de bus welke ons in de buurt van haar huis zo brengen. Maar de goden waren ons goed gezind, een busritje later van een uur kwam het zonnetje erdoorheen en de rest van de dag hebben we genoten van de omgeving. Voor de bucketlist kan worden afgevinkt een (zeeeeeer) kort bezoek in Argentinië. Ook werden een aantal getest op het hebben van hoogte vrees en helaas, Stijn en Sven zakten voor de test. Het leverde wel een leuk filmpje op van Stijn die het echt wel geprobeerd heeft.
Als afsluiting van de dag werden we ontvangen door Grisel haar ouders. Aangezien haar vader wilde zwijnen in zijn bezit heeft (eeehhh, kan dat wel? Of toch tamme...) werk er natuurlijk heerlijk gedroogde hammen op tafel gezet. Stijn had de dag van zijn leven. En, zoals hij dat zelf noemde: ' het vet smelt in mijn mond', was een mooi einde van de dag. Echter, dat liep ff anders. Niets verontrustend hoor, maar op de terugweg naar de bus, werden we afgezet bij de bakkerij waar we ook de dag begonnen met koffie drinken. De eigenaar van de bakkerij is een vriendin van Grisel en zij staat bekend in Chili om het feit dat zij de lekkerste empenada's kan maken. Ze wordt oa door ambassades gevraagd. En dat hebben we geweten. Smullen was het en met een doos vol empenanda's zijn we terug naar onze hostel gegaan. Net op tijd ook want een uur later moesten we de nacht bus in om terug naar Santiago te reizen. Dat reisje verliep voorspoedig en om 0900 bracht een 'Ubertje", ons naar het appartementen complex waar onze reis ook begonnen is.
En daar zitten we dan. Sven en Heleentje aan het zwembad, Stijn onder de douche en Sjoerd zit te kijken naar Utopia. Ieder op zijn manier om zich voor te bereiden op 2 dingen, het feestje vanavond ter ere van Sven en ook zit natuurlijk in het achterhoofd al de terugreis.
Vanuit Chili (nu nog), Carpe Diem!
Mmm, toch apart, zo'n champagne ontbijt. Zit je om 10 uur in de morgen met een licht gevoel in je hoofd. Waar gaat dat toe leiden...... Ja, het mag want Sven is jarig. 30 jaar, jong- belegen noem ik doet. Hij vind het zelf. Niet zo leuk maar wij wel. Niet omdat hij al die leeftijd heeft, maar gewoon om het feestje, ha, ha! En dat feestje was gisteravond al begonnen. Eerlijk is eerlijk, een aantal hadden er niet veel zin aan. In de middag op kraamvisite geweest bij kennissen van Cotty en Benito ( zij verblijven daar ook), degene die ons ook van het vliegveld hebben gehaald. Degene die Facebook hebben zouden al gezien kunnen hebben wat dat voor effect heeft op de heren.
Nou is Sjoerd de enige die een heeeeeel klein beetje in de buurt komt, de anderen zijn nog, of alweer, solo. Niks voor niks een oproep gedaan op Facebook... Goed, ik had het kunnen weten, we namen afscheid of we werden natuurlijk, geheel conform de Chileense gastvrijheid, uitgenodigd om 's avonds met hen allen de eten. De spontane reactie van Helene deed bij ons de wenkbrauwen fronsen, want een aantal wilden proberen mij eindelijk eens af te troeven met kaarten. Een ouderwets avondje kaarten dus. Klaverjassen? Nee, toepen. Maar goed, wij erheen en het werd weer, als vanouds, een topavond. Self made pizza's (mmmm) en Pisco sour, begeleidt met diverse kleine hapjes. Onze gastheer had op You Tube een film gestreamed van Amsterdam dus dat gaf genoeg stof tot kleppen. Later op de avond kwam een nichtje van Cotty nog op bezoek en direct ging er een testosteron bom af bij Stijn. En, eerlijk gezegd, ook niet zo gek nadat hij 2 uur eerder al had laten gek maken met de nieuw geboren spruit. Ook hier spreken de foto's weer voor zich. Helaas was er geen ruimte om de voetjes van de vloer te krijgen want anders waren we weer los gegaan! Kortom, weer een topavond.
Waar was ik gebleven? In Pecon dus. Na de vulkaan te hebben overleefd, zijn we de volgende dag maar naar de Thermen gegaan. Onze lijven hadden behoefte aan rust want ieder had zo zijn eigen pijntjes te verwerken. Het werd toch nog wel even een ritje van een uur om ergens hoog in de bergen, de hete baden te kunnen betreden. Vanaf 24 graden tot bijna 50, afwisselend door een koude straal van een van de watervallen. Dan worden grote heren kleine heren en de kleine heren worden pinkeltjes.... Wel lachen, ik zal de video proberen in te voegen, dan kan je het zelf zien. Cotty en Benito (C&B) waren ook mee. Het warme water zorgde voor een heerlijke ontspanning en volgens C&B heeft het water een helende werking. Helaas, dat mochten we niet mee maken maken, na een paar uur waren de puisten van Sjoerd er nog steeds, had Helene evenveel spierpijn als tevoor en waren de blaren van Stijn aan het ontsteken. Ach, het is maar waar je in gelooft, nietwaar?
De volgende dag waren we uitgenodigd door Griezel. Door mijn gebrek aan een talenknobbel noemen we haar maar zo maar dan we haar echt tekort. In het echie heet ze Grisel. De vriendin van C&B welke ook het feestje van een aantal dagen geleden georganiseerd had. De dame in kwestie woont in Zwitserland en haar kenden we al van eerdere ontmoetingen in Nijmegen bij C&B. Het doel van de dag was om de omgeving te verkennen en dat in de richting van Argentina. Hoewel het erg hard regende wilden we ons dit niet ontzeggen. Het kwam met bakken uit de hemel maar toch gingen we op zoek naar de bus welke ons in de buurt van haar huis zo brengen. Maar de goden waren ons goed gezind, een busritje later van een uur kwam het zonnetje erdoorheen en de rest van de dag hebben we genoten van de omgeving. Voor de bucketlist kan worden afgevinkt een (zeeeeeer) kort bezoek in Argentinië. Ook werden een aantal getest op het hebben van hoogte vrees en helaas, Stijn en Sven zakten voor de test. Het leverde wel een leuk filmpje op van Stijn die het echt wel geprobeerd heeft.
Als afsluiting van de dag werden we ontvangen door Grisel haar ouders. Aangezien haar vader wilde zwijnen in zijn bezit heeft (eeehhh, kan dat wel? Of toch tamme...) werk er natuurlijk heerlijk gedroogde hammen op tafel gezet. Stijn had de dag van zijn leven. En, zoals hij dat zelf noemde: ' het vet smelt in mijn mond', was een mooi einde van de dag. Echter, dat liep ff anders. Niets verontrustend hoor, maar op de terugweg naar de bus, werden we afgezet bij de bakkerij waar we ook de dag begonnen met koffie drinken. De eigenaar van de bakkerij is een vriendin van Grisel en zij staat bekend in Chili om het feit dat zij de lekkerste empenada's kan maken. Ze wordt oa door ambassades gevraagd. En dat hebben we geweten. Smullen was het en met een doos vol empenanda's zijn we terug naar onze hostel gegaan. Net op tijd ook want een uur later moesten we de nacht bus in om terug naar Santiago te reizen. Dat reisje verliep voorspoedig en om 0900 bracht een 'Ubertje", ons naar het appartementen complex waar onze reis ook begonnen is.
En daar zitten we dan. Sven en Heleentje aan het zwembad, Stijn onder de douche en Sjoerd zit te kijken naar Utopia. Ieder op zijn manier om zich voor te bereiden op 2 dingen, het feestje vanavond ter ere van Sven en ook zit natuurlijk in het achterhoofd al de terugreis.
Vanuit Chili (nu nog), Carpe Diem!
-
10 Maart 2017 - 22:43
Esther:
Jullie maken genoeg mee.
Gezellige feestjes, mooie natuur en lekker eten.
Veel plezier nog de laatste dagen en een goede terug reis. -
11 Maart 2017 - 08:37
Cees:
OJ, kerel! En wie zegt er nu nog dat Nederlands geen goede schrijvers meer heeft? Wederom een mooi verhaal. Nog veel plezier, een goede terugreis en tot volgende week. -
11 Maart 2017 - 11:28
Truus Pahlplatz :
Geweldig leuk om jullie ervaringen te lezen!
Nog veel plezier en tot gauw.
Groetjes,
Truus -
11 Maart 2017 - 19:40
Ankie:
Sven, nog gefeliciteerd met je verjaardag! Bijzonder, om zo je 30e verjaardag te vieren, lijkt me helemaal niet gek. En Okke, dank voor het mooie verslag. Leuk om te lezen weer! En zo te zien hebben jullie daarginds nog steeds een mooie mix van van alles. Geniet nog van de laatste dagen daar!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
